Całkowite usunięcie prostaty razem z fragmentem cewki moczowej i nasieniowodów i pęcherzyków nasiennych (prostatektomia radykalna) jest obok radioterapii podstawową metodą radykalnego leczenia raka prostaty. Po wycięciu narządu trzeba odtworzyć odpływ moczu z pęcherza zeszywając go z pozostałą cewką moczową. Operacja przeprowadzana metodą laparoskopową zapewnia dużą precyzję wycięcia prostaty i wykonania zespolenia. Ma to korzystny wpływ na trzymanie moczu po operacji.

Powrót do zdrowia

Rano, na drugi dzień po operacji można zjeść śniadanie i wstać z łóżka. Chodzenie pomaga przyspieszyć powrót do zdrowia i zmniejsza ryzyko wystąpienia komplikacji. Dolegliwości bólowe są niewielkie i ustępują po zastosowaniu leków. Lekarz zdecyduje o usunięciu drenu i terminie wypisu. Zwykle pobyt w szpitalu ogranicza się do 2-3 dni po operacji. Cewnik w pęcherzu musi pozostać przez co najmniej 7 dni. Powrót do pełni zdrowia po prostatektomii wiąże się też z procesem przywracania kontroli nad trzymaniem moczu i zdolności do współżycia seksualnego.

Nietrzymanie moczu

Operacja prostaty może wpływać na zdolność utrzymania moczu, powodując wyciek lub wykapywanie moczu z cewki, szczególnie podczas wysiłku fizycznego. Powrót do pełnej kontroli zajmuje czasem kilka miesięcy. W rzadkich przypadkach dolegliwość może pozostać na stałe. W takiej sytuacji konieczne staje się wszczepienie sztucznego zwieracza cewki moczowej.

Zaburzenia wzwodu

Nerwy, które kontrolują wzwód biegną po powierzchni prostaty i są bardzo delikatne. Powrót tej funkcji może zająć do dwóch lat. U niektórych pacjentów po operacji dochodzi do całkowitej impotencji. Podczas zdrowienia mężczyźni mogą odnieść korzyść z zastosowania leków doustnych, terapii iniekcyjnej, urządzeń próżniowych i implantów prącia. Na nerwy kontrolujące uczucie orgazmu operacja nie ma wpływu. Jednak u niektórych mężczyzn orgazm może zaniknąć. Stopień nasilenia zaburzeń wzwodu uzależniony jest od zaawansowania nowotworu, zdolności pacjenta do wzwodu przed operacją i wieku.